CAESAR, D.B.G. V, 31

Men springt op in de krijgsraad; ze pakken elk van beiden vast en vragen dat ze hun toestand niet door hun koppige tweedracht in opperste gevaar brengen. Het is een gemakkelijke zaak, ofwel blijven ze, ofwel vertrekken ze, als allen maar hetzelfde vinden en goedkeuren; maar dat ze daarentegen geen enkele heil in tweedracht zien. Het overleg wordt gerekt door discussie tot het midden van de nacht; tenslotte legt Cotta murwgepraat en verslagen de duimen; het besluit van Sabinus overwint; ze melden dat ze bij dageraad zullen gaan.

Gedurende de rest van de nacht wordt er niet geslapen, omdat elke soldaat in zijn persoonlijke bezittingen rondkeek wat hij met zich kon meedragen, en welk gereedschap van het winterkamp achtergelaten moest worden.

Bij dageraad vertrokken ze zo uit het kamp, als mensen aan wie overtuigd was dat de raad niet gegeven was door de vijand, maar door en zeer intieme vriend, begeleid door een zeer lange marsorde en een zeer grote legertros.  

(Nathan Coox)